Straatmeubilair Labath

Een koffiebar aan de Oude Houtlei wil een terras creëren op een druk kruispunt waar auto's, fietsers en kinderen op dynamische wijze samenkomen. Eerder leidde een klassiek terras tot conflicten omdat het meubilair ook als bushalte fungeerde. Door Covid-19 werd het gebruik van publieke ruimte heroverwogen. Door ogenschijnlijk zwaar en robuust straatmeubilair in te introduceren, verandert het commerciële terras in een semipublieke plek. Mensen komen en gaan, rusten op banken, trappen, monumenten en dorpels. In werkelijkheid is het meubilair licht en verplaatsbaar. Zo maakt het project een aanpasbare verblijfplek in een publieke ruimte waar verkeer domineert.

Troeven

Het meubilair werd vervaardigd uit isolatieplaten, bewerkt in harmonie met de klassieke omgeving. Licht genoeg om door één persoon te worden verplaatst, visueel zwaar door een transparante coating die een steenachtige uitstraling geeft. De rugleuningen fungeren als windschermen, een fontein dient als plantenbak, en de elementen worden zo geplaatst dat ze een aangename ruimte creëren voor dialoog en verblijf. Het project draait om tegenstrijdigheden en stimuleert discussie: het is noch volledig publiek, noch privaat, noch zwaar, noch licht, noch louter architectuur, noch enkel meubilair, noch mooi, noch lelijk. "Kunst, kitsch of design" luidt een kop in de krant. Ondanks deze tegenstrijdigheden gaat het project vooral over generositeit en ruimtelijke herverdeling. Het project vormde ook mee de aanleiding om reglementering inzake terrassen aan te passen.