Woning BCS

Aan de rand van een oude stortplaats, het huidige Rozebroekenpark, ligt een prachtige bouwgrond. Een driegevelwoning als kop en afwerking van een doodlopende straat moet hier een einde breien aan de geplande verkavelingsstructuur. Het wonen wordt geborgen in een compact, bakstenen omhulsel zonder uitbouw, aansluitend op een ommuurde groene oase. De wilde voortuin en de tuinmuur zelf als karakteristiek element worden daarbij teruggegeven aan het publieke park. Een kleiner bijgebouw, weggewerkt in deze tuinmuur, organiseert de toegang tot de woning en maakt de overgang tussen de open voortuin en geborgen achtertuin. De planopbouw van de woning berust op een eenvoudige driedeling in voorkamer, tussenkamer en achterkamer met telkens een gelijke maat van 4x4m. Achterin, aan de scheidingsmuur met het aangrenzende perceel, wordt een smallere, bedienende strook ingericht met trap, wasruimtes en berging. Een huizenhoge kast begeleidt de trap naar boven, en herbergt alle technieken en installaties.

Troeven

De driedeling wordt van beneden tot boven doorgetrokken. Beneden wordt de voorkamer een halve verdieping verhoogd om inkijk te beperken en het zicht op het park maximaal uit te buiten. Onder de plint past zo een verdiepte werk- of logeerruimte, apart bereikbaar via de Engelse koer in de voortuin. De ernstig vervuilde en moerassige grond van de site definieert deze onderbouw: de kelderdiepte reikt tot de saneringsdiepte en bijkomende funderingen moeten verdere verzakking van de buren voorkomen. Het afwerken van de straat vraagt van dit kopgebouw een andere expressie dan de aangrenzende huizenrij. De combinatie van twee dakprofielen, met een hogere dakuitbouw naar het park toe, voorziet zowel een waardige beëindiging van de straat, als een kwalitatieve afstemming op het gabarit van de linkerbuur. Het gevelontwerp maakt gebruik van een raammaat van 110cm, in verschillende veelvouden, oriëntaties en posities geplaatst. Er ontstaat een afwisselende architectuur, die evenwel haar samenhang behoudt.