Fermette met suite

In een oude verkavelingswijk in Zwijnaarde uit de jaren 1970 worden grote landelijke huizen ingenomen door een nieuwe generatie gezinnen. Deze fermette was mooi in zijn soort maar verouderd. Het ontwerpteam heeft de schaarse lichtinval aangepakt, gerichte kleine doorbraken in het gesloten interieur gemaakt, een relatie met de straat geïntroduceerd en de woning energetisch op peil gebracht. De herorganisatie van de verdieping loste de nood aan meer kamers voor dit grote gezin niet volledig op. Daarom is er een suite bijgebouwd: een slaapkamer diep in de tuin en een badkamer met douchemeubel. De kinderen kregen de verdieping, de ouders de gelijkvloerse uitbreiding. Dit huis is klaar voor levenslang wonen en een latere opsplitsing in twee woonunits.

Troeven

Het ontwerp zoekt subtiel aansluiting bij de materialiteit en vormgeving van de fermette. Over het solide volume uit gerecupereerde baksteen plooit het pannendak zich verder. De goot bindt alles samen en creëert een afdak in het scharnierpunt tussen oud en nieuw. De donkerhouten ramen en luiken zijn aangevuld met doordacht geplaatste gevelopeningen. De verdraaide inplanting van de tuinsuite, de stompe vouw in de gevel en de atypische verhoudingen van de witte ramen verraden stilletjes maar onmiskenbaar dat dit een nieuwe architectuuringreep is. Het ontwerpteam streeft naar eenvoudige en degelijke tijdloosheid zonder modieus spektakel: duurzaamheid vanuit evenwichtige ruimtelijkheid, kwalitatieve lichtinval, stevige functioneel-visuele relaties en contextuele beeldkwaliteit. De basis blijft echter de vraagstelling van de opdrachtgevers, vertaald in een uniek persoonlijk ontwerp. De landelijke volheid van het exterieur gaat op in de volgroeide groene omgeving. De contrasterende eenvoud van het lichte interieur laat mentale ruimte voor het drukke gezinsleven.