Kantoorwoning LMS 65

Het project vertrekt van een oude rijwoning met een achterhuis in de tuin, bereikbaar via een onderdoorgang en verharde koer. Ooit reikte het achterhuis tot de Vlasgaardstraat, maar doorheen de geschiedenis kocht de rechterbuur het laatste stuk. De huidige eigenaars verbouwen, aansluitend op de werken, hun eigen deel tot schrijverscabane, volgens hetzelfde gabariet. De hele achterbouw kruipt zo onder één groot groendak-deken. Het voorhuis wordt verbouwd tot twee kantoren. Na het ontharden delen achterhuis en kantoren samen een dense groene tuin, waar vanaf het begin twee bomen werden aangeplant. De werken starten met een verenigde tuinen-werf tussen vier buren op rij die tegelijk zwaar werk aanpakken zoals regenputten steken, tuinen vergroenen, bomen planten en muurtjes hermetsen in één beweging. Dit biedt het perceel de kans tot geothermie in de stad, hoewel het nog steeds een huzarenstukje en puzzelen in de ondergrond is, als met haringen in een ton.

Troeven

De nieuwe schil wordt sterk geïsoleerd, maar hoe om te gaan met die oude baksteengevel? De fijne korrel van de oude baksteengeveltjes in de wijk smelt weg onder lagen crepie, zelfs de eenvoudigste arbeiderswoning was fijn getekend. Dit project wil dat anders aanpakken. Het maakt nog deel uit van een ‘rood rijtje’. Er wordt gezocht naar wat rijmt met de verschillende baksteenkleuren in voor- en achtergevel, naar geleding in de gevels. Donkere, glanzende terracotta-tegels bemiddelen qua kleur. De glanzende plint benadrukt dat de ramen op het gelijkvloers leven brengen in de straat. In etalage-doosjes met grote diepte wordt het kantoor-keukenleven deel van de wijk. Het plan krijgt een grote opkuis, maar er wordt getracht maximaal te behouden. Oude elementen van een ouderlijk huis worden van de sloop gered, zoals klassieke binnendeurtjes die als nieuwe scheidingswanden worden gebruikt. De tuin is het hart van het perceel. Er missen nog net wat bomen in de straat.