Sociaal woongebouw Winston Churchill

De Groene Brielsite in het centrum van Gent werd in de jaren '60 aangelegd volgens de architecturale CIAM-principes. Hierbij werd gestreefd naar aangename minimumwoningen met veel licht en zicht. Gebouwen werden op pilotis geplaatst om een open en doorwaadbaar maaiveld te creëren. Deze principes worden hernomen in de vervangbouw voor het gebouwenblok Winston Churchill. Het ontwerp streeft naar een open en toekomstgericht plan zonder dragende muren, dat snel aanpasbaar is aan veranderende functies. Er is gekozen voor hetzelfde decentrale circulatiesysteem als voorheen, zonder gangen. In plaats van drie trapkernen komen er nu vier. Het volledige gebouw steunt op deze kernen, waardoor extra kolommen niet langer nodig zijn. Ook de omgeving tussen de gebouwen zal grondig worden aangepakt. De groenstructuur wordt doorgetrokken tot aan de gevels van de bebouwing, en de open ruimte zal letterlijk doorlopen onder het gebouw.

Troeven

In de sociale woningbouw van Winston Churchill wordt gestreefd naar royaal comfort in een minimaal en flexibel plan. Het systeem met vier trapkernen brengt kleinschaligheid in het wooncomplex. Doordat bewoners de hal met slechts één buur delen, ontstaat een compact plan en een grotere betrokkenheid tussen bewoners. Er is nu ruimte voor gerieflijke appartementen over de volle diepte van het gebouw. Zowel aan de oost- als westgevel zijn leefruimtes gelegen, zodat er twee levendige kanten zijn. De grootste appartementen bevinden zich op de kop en genieten van driezijdig zicht op de omgeving. Niet alleen de appartementen richten zich langs twee of drie zijden op de omgeving, ook de sokkel – op pilotis – laat de open ruimte onderdoor lopen. Deze doorgangen vormen meteen de toegang tot de verschillende traphallen. Er wordt gestreefd naar een spoedige opwaardering van het park, om het originele concept van de Groene Brielsite eer aan te doen, waarbij auto’s plaats maken voor groen.