Woning Pluim

Doordacht terugtrekken van het bouwvolume en plaats geven aan negatieve ruimte op dit kleine terrein levert een stadswoning met een oase van groen en veel daglicht op. Tot op de hoogte van vier meter werd eerder gesloten gebouwd, als een sokkel. Hier bevindt zich een rolstoltoegankelijke hospitakamer met badkamer en een thuiskantoor, beide met zicht op de binnentuinen voor- en achteraan. Op de sokkel: een fijn en transparant volume in hout. De eerste verdieping, met slaapkamer en badkamer, zit tot op borstweringshoogte verzonken in de sokkel, voor privacy en intimiteit. Helemaal boven bevindt zich dan de open leefruimte met ruime zichten op de skyline van Gent. De woning opent zich als het ware naar boven toe. Hoe hoger in de woning, hoe weidser. Extensieve beplanting in de binnentuinen en op de groendaken creëren schaduw en privacy, en zorgen voor een contrastrijke woonbeleving van rust en groen midden in de stad.

Troeven

Hier werd tegen een woning ontworpen door architecte Marie-José Van Hee aangebouwd. Een schilderij van Vermeer, genaamd 'Het Straatje”, diende voor Van Hee als beeld. Het ontwerp volgt dezelfde principes: rigoureus inspelen op de omringende randvoorwaarden, de aanwezige dialoog bewaren en de kwaliteiten van de onbebouwde ruimte de maat en vorm van het gebouw laten bepalen. De verdiepingen werden onttrokken van het straatbeeld en volgen respectvol de teruggetrokken gevel van de aanpalende woning. De lage voorgevel met daarachter een groene oase schept een afstand ten opzichte van de overburen en zorgt ervoor dat het zonlicht tot in de straat komt. Er ontstaat een subtiel evenwicht tussen integreren en differentiëren, radicaal en tegelijkertijd heel ingetogen. Twee bescheiden geschakelde gevels, met dezelfde hoogte, opening en schaal, maar elk met hun eigenheid en tijdsgeest. Zo is het straatje van Vermeer er weer.