Woning Patijn

Huis Patijn is de renovatie van een klein maar statig huis uit de jaren 30. De oorspronkelijke woning werd gebouwd in rood metselwerk met een mansardedak. De renovatie bestond uit het strippen van het huis tot de structurele bakstenen muren, die zichtbaar blijven door het hele interieur, terwijl de buitengevels werden ingepakt met witgepleisterde isolatie. Aan de achterkant werd een uitbreiding gerealiseerd in twee extra volumes in houtskeletbouw. De puntdaken in cementleien verbinden oud en nieuw in één doorlopend oppervlak van de straat naar de tuin. Binnen wordt het gewicht van de originele rode steen gecontrasteerd met de lichte houten constructie van de uitbreiding. De woonkamer ontvouwt zich over de gehele begane grond als één doorlopende ruimte, die zich langs verschillende niveauverschillen uitstrekt van de voorkamer naar de eetkamer aan de tuinzijde. Grote ramen zorgen voor een overvloed aan zonlicht en openen het zicht op de tuin, terwijl een aantal vides het hele gebouw naar boven opent, met binnenramen die uitzicht bieden over de verschillende kamers. Op de verdiepingen steken kleine bruggen het centrale atrium over naar de uitbreiding. Grote ramen kijken uit over de groene omgeving van het huis.

Troeven

Een grote uitdaging voor de hedendaagse architectuur bestaat erin om het duurzaam bouwen, met zijn uitgebreide regelgeving, samen te laten gaan met respect voor het bestaande patrimonium. Oude woningen worden daarom te gemakkelijk gesloopt en vervangen door nieuwbouw. Veel complexer is het om een vrijstaande karaktervolle woning om te vormen tot een duurzame woning met behoud van de specifieke architecturale taal en deze aan te vullen met een eigentijdse taal. Huis Langkous was steeds een essentieel deel van de charme van de Rijsenbergbuurt met zijn Interbellumarchitectuur. Na de verbouwing is dit nog altijd zo, en meer. Om aan de normen te voldoen, werd het voorhuis helemaal ingepakt. Door een doorgedreven detaillering en aandacht voor materialen werd het karakter echter behouden en zelfs versterkt. De vele details verfijnen de buitenmuren van het huis: de ramen zijn geaccentueerd met baksteenpatronen of met een subtiel reliëf in het pleisterwerk, de kleuren variërend in rood, wit en groen. De extensie aan de achterkant wordt pas zichtbaar als je het zijpad afloopt, een knik in de zijgevel verbergt de extra volumes van de straat. In een spel van contrasten lopen de verschillende materialen van het bestaande door in de uitbreiding. Voorhuis en achterhuis vormen zo een geheel, twee architectuurperiodes verbindend.