Woning De Kleine Prins

Het project betreft een uitbreiding aan een rijwoning op een specifiek perceel met bijzondere randvoorwaarden. Het huis leunt letterlijk met de ene schouder tegen een gigantisch appartementsblok uit de jaren zeventig en met de andere neergedrukt door de lage tuinmuur van de buur. Het bestaande ‘hoofd’ van de woning kijkt zijdelings op straat. En door een sterke knik in het plan ligt de woning met de rug geplooid tegen het appartementsgebouw. Die schijnbare, fysisch sterk voelbare ‘moeilijkheden’ vormen de opportuniteiten voor het uiteindelijke concept. Het samenbrengen van de verschillende randvoorwaarden van de site, het programma en de oriëntatie, resulteren in een gebouw met een bijzondere ruimtelijke kwaliteit.

Troeven

Het plan is allesbehalve generiek, maar zeer genereus. In combinatie met de specifieke snede kan het ontwerp gelezen worden als een vertaling van de manier waarop licht en zicht worden gecapteerd in elke ruimte. Het bepaalt de structuur en het plooien van de ruimte, als vanzelfsprekend. De verdieping wordt gedragen door Kerto-spanten op maat. Ze tonen letterlijk de verdeling van de op te nemen krachten. Het project won de BIS architectuurprijs, werd gepubliceerd in het Jaarboek Architectuur Vlaanderen 2018, stond op de tentoonstellingen 'Massarbeit' in het DAM, Frankfurt, alsook in het MHKA en maakt momenteel deel uit van het maquettelandschap op de Biënnale van Venetië 'Composite Presence' (Bovenbouw, VAI).